1- آزمایش‌های مربوط به کنترل ذهن

در برنامه کنترل ذهن و پروژه موسوم به MKULTRA، سازمان سیا در بخشی از آزمایش‌ها از مواد روان گردان استفاده کرد. هدف کلی این پروژه دست یابی به روش‌هایی برای تحت تاثیر قرار دادن، کنترل و استخراج اطلاعات از ذهن افراد بود. برای انجام برخی از این آزمایش‌ها دکتر کامرون (Donald Ewen Cameron) که از همکاران سیا بود؛ از بین بیماران پذیرفته شده در کلینیکش استفاده کرد. این بیماران اکثرا به دلیل افسردگی و اضطراب به کلینیک او مراجعه کرده بودند. درمانی که برای ان‌ها در نظر گرفته شد بخشی از پروژه سیا بود که زندگی طبیعی آن‌ها را دگرکون کرد.

در طی سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۴ دکتر کامرون به آزمایش شوک الکتریکی ۳۰ تا ۴۰ برابر مقادیر استاندارد بر روی این بیماران پرداخت. او از داروهایی استفاده کرد که بیماران را برای ماه‌ها به کما می‌برد. بیماران بسیاری در اثر این آزمایش‌ها توانایی تکلم و حافظه خود را از دست داده، هویت و پدر و مادر خود را فراموش می‌کردند. به جهت سهولت تدابیر امنیتی برخی از این آزمایش‌ها بر روی کودکان انجام می‌شد که تا تجاوزات جنسی نسبت به این کودکان توسعه یافته بوده است.

کامرون، شوک الکتریکی ۳۰ تا ۴۰ برابر مقادیر استاندارد را بر روی بیماران آزمایش می کرد.

با شروع مطالعات بر روی تسلیحات بیولوژیک و شیمیایی در دهه چهل میلادی، ارتش آمریکا برای سنجش کارایی این تسلیحات و به منظور آمادگی در مقابله با حملاتی از این نوع آزمایش‌هایی را بر روی سربازان خود انجام داد. سربازان در حالی که هیچ اطلاعای از موضوع نداشتند تحت تاثیر گاز خردل و دیگر عوامل شیمیایی قرار گرفتند. برای آزمایش کارایی ماسک‌ها و لباس‌های ضد گاز، سربازان را پس از پوشیدن و نصب لوازم مربوطه در اتاق‌های گاز در بسته زندانی کرده و عوامل شیمیایی را‌‌ رها کردند. برخی از این عوامل به راحتی از لباس‌ها عبور کرده و پوست را می‌سوزاندند. تاول‌های دردناک و التهابات پوستی شدید از نتایج تماس این عوامل با پوست بود. در صورت استنشاق ریه سربازان شدیدا ملتهب شده و تنفس برای آن‌ها غیر ممکن می‌شد. گزارش‌هایی موجود است که نشان می‌دهد علاوه بر سربازان از بیماران بستری شده در بیمارستان‌های مختلف ارتش نیز به عنوان مدل آزمایشگاهی برای آزمایش مواد شیمیایی و بیولوژیک استفاده شده است.

3-  بمباران شیمیایی مردم

برای بررسی چگونگی مدیریت حمله‌های احتمالی شیمیایی و بیولوژیک، ارتش با کمک سیا و دولت اقدام به رهاسازی برخی از عوامل شیمیایی بر روی شهرهای آمریکا کرد تا به عنوان مدلی برای مقابله با حمله‌های احتمالی استفاده کند. عوامل سیا در شهر Tampa Bay عامل سیاه سرفه را انتشار دادند که منجر به همه گیری شد و ۱۲ نفر جان خود را از دست دادند. در آزمایشی دیگر نیروی دریایی شهر سانفرانسیسکو را با عوامل بیماری زای باکتریایی آلوده کرد که در نتیجه بسیاری از مردم به پنومونی دچار شدند. ارتش در آوون پارک، ساوانا و چند جای دیگر میلیون‌ها پشه حامل ویروس‌های تب زرد و تب دانگو را‌‌ رها کرد که موجب بیماری‌های فراوانی از جمله تیفوئید، تب‌های مختلف، مشکلات تنفسی و تولد نوزادان مرده شد. عوامل ارتش تحت عنوان گروه‌های بهداشتی به منطقه اعزام شدند و به جای کمک رسانی بهداشتی واقعی به بررسی نتایج آزمایش پرداخته و از درمان مردم جلوگیری کردند.

4- آلوده سازی گوآتمالا

در دهه ۴۰ آمریکا اقدام به آزمایش کارایی پنی سیلین برای مقابله با سیفلیس بر روی شهروندان گوآتمالایی کرد. ابتدا از طریق رسوخ دادن فاحشه‌های آلوده به این بیماری در بین مردم، افراد بی‌اطلاع و برخی بیماران بستری در کلینیک‌های روانی و سربازان آلوده شدند. اما انتشار بیماری با این روش به حدی نرسید که مورد نظر تحقیقات بود. در نتیجه روش آلوده سازی مستقیم انتخاب شد که طی آن باکتری‌های سیفلیس بر روی بدن و صورت مردان پاشیده می‌شد.

در تعدادی از آلوده سازی‌ها باکتری از میان مهره‌ها به مایع نخاعی افراد تزریق شد. پس از آلوده سازی جمعیت مورد نظر، بررسی روش‌های درمانی شروع شد. اما عده‌ای از افراد آلوده شده بدون درمان‌‌ رها شدند. در اکتبر ۲۰۱۰ هیلاری کلینتون از بابت انجام این ازمایش‌ها توسط آمریکا عذرخواهی کرد و اعلام کرد بررسی‌هایی برای یافتن افرادی که احتملا آلوده شده و بدون درمان‌‌ رها شده‌اند شروع خواهد شد!

هیلاری کلینتون پس از 60 سال معذرت خواهی کرد!

5-  بررسی اثرات بمب اتمی بر روی انسان

در طی پروژه منهتن که منجر به ساخت و آزمایش اولین بمب اتمی شد، اثرات مواد رادیو اکتیو از طریق تزریق پلوتونیوم به تعدادی از بیماران بیمارستان‌های ارتش و بیمارستان شیکاگو بررسی شد. این بیماران از موضوع بی‌اطلاع بوده و آزمایش کاملا به صورت سری انجام شد. در پروژه‌ای موسوم به Oak Ridge این آزمایش‌ها بر روی تعدادی از سربازان نیز انجام شد. اکثر این افراد در اثر صدمات ناشی از تزریق پلوتونیوم عمر کوتاهی داشته و جان خود را از دست دادند. در ماساچوست دکتر سوئیت (William Sweet) مامور تکرار آزمایش با استفاده از اورانیوم شد. او در سال ۱۹۴۷ بودجه‌ای از طرف پروژه منهتن در اختیار داشت و به بررسی آثار تزریق اورانیوم به بیماران پرداخت.

6- تزریق عامل شیمیایی نارجی (دیوکسیدین) به زندانیان

عامل نارنجی یکی از خطرناک‌ترین مواد شیمیایی در تسلیحات نامتعارف است که آمریکایی‌ها از آن در جنگ ویتنام استفاده کردند. به تصویر کشیدن اثرات این ماده بر روی انسان و همچنین نوزادان متولد شده از زنان در معرض قرار گرفته دشوار است. کمپانی Dow Chemical بعد از دریافت بودجه‌ای برای تولید این عامل با ارتش آمریکا در مورد آزمایش آن بر روی انسان همکاری کرد. دکتر کلیگمن (Dr. Albert Kligman) در یک سری آزمایش دیوکسیدین که ماده اصلی این عامل است را به بدن زندانیان تزریق و اثرات آن را مطالعه کرد. بدیهی است با دیدن تصاویر مربوط به ویتنامی‌هایی که تحت تاثیر این ماده بوده‌اند آشکار خواهد بود که تزریق این ماده خطرناک به بدن زندانیان چه بلایی بر سر آن‌ها آورده است.

تاثیر عامل نارنجی بر بدن یک سرباز ویتنامی

7- عملیات پیپر کلیپ Paper Clip

طی این عملیات که بعد از جنگ جهانی دوم انجام گرفت ارتش آمریکا محققین درگیر در آزمایش‌های مرتبط با ساخت بمب‌های شیمیایی و بیولوژیک و نیز افرادی که در آزمایش بر روی انسان زنده تبحر پیدا کرده بودند را از اروپا به آمریکا منتقل کرده و ضمن حمایت از آن‌ها با اعطای هویت‌های جعلی از آن‌ها در آزمایشگاه‌های خود برای توسعه تسلیحات نامتعارف استفاده کرد. محققین اروپایی آزمایش‌های دهشتناکی مانند پیوند جسمی دو قلو‌ها برای ایجاد یک واحد جسمی، تخریب بافت عصبی افراد بدون بیهوش کردن آن‌ها و مطالعه اثرات انفجار بر این افراد انجام داده بودند که برای ارتش آمریکا بسیار جذاب بود. این محققین با امکانات فراهم شده در ارتش آمریکا به جنایات خود علیه بشریت در خاک آمریکا ادامه دادند.

8-  مبتلا کردن مردم پورتوریکو به سرطان

در سال ۱۹۳۱ دکتر رودز (Cornelius Rhoads) با دریافت بودجه‌ای از بنیاد راکفلر مامور شد در مورد سرطان تحقیق کند. او برای این کار مردم پورتوریکو را انتخاب کرد و پس از مبتلا کردن ایشان به سرطان به آزمایش‌های خود پرداخت. این آزمایش‌ها ده‌ها مورد مرگ را در پی داشت. او بعد‌ها به عنوان نائب رئیس انجمن سرطان آمریکا انتخاب شد.

نظام ضد بشری از رودز تشکر می کند!

9- آزمایش‌های پرتودهی بر روی انسان

در دهه ۶۰ میلادی پنتاگون یک سری آزمایش‌های پرتودهی انجام داد. برای این کار مردم فقیر سیاه پوست که به سرطان مبتلا بودند انتخاب شدند. به آن‌ها گفته شده بود که نوعی فرایند درمانی بر روی آن‌ها انجام خواهد شد در حالی که هدف، آزمایش اثرات پرتودهی شدید بر روی بدن انسان بود. با ترفندهای گوناگون از این بیماران رضایت نامه‌هایی اخذ شده بود تا بعدا مشکلی پیش نیاید. به همین شکل دکتر سینگر (Eugene Saenger) از طرف آژانس حمایتی دفاع اتمی بودجه‌ای برای آزمایش پرتو X بر روی انسان دریافت کرد که نتیجه تحقیقات او مرگ حداقل ۲۰ انسان فقیر سیاه پوست بود. پرتوهای مضر تقویت شده بافت‌های درونی و پوست این بیماران را تخریب می‌کرد و آن‌ها را در وضعیت فلاکت باری قرار می‌داد.

سیاه پوستان انتخاب مناسبی برای آزمایش ها تلقی می شدند

طی آن خانه‌هایی در نیویورک و سانفرانسیسکو ساخته شد تا محل مناسبی برای آزمایش اثرات ماده روان گردان LSD بر روی افراد باشد. برای جذب افراد به این خانه‌ها از فاحشه‌هایی که از سیا حقوق می‌گرفتند استفاده می‌شد. به افراد پس از ورود به این خانه‌ها به اجبار انواع مختلف مواد روانگردان به خصوص LSD تزریق می‌شد. سپس در چند روز آینده از خروج آن‌ها جلوگیری شده و متخصصین حاضر در این خانه‌ها به مطالعه رفتار و اثرات این مواد در افراد می‌پرداختند. در برخی موارد برای مشاهده حد نهایی اثرات، مقادیر فراوان و غیر معمولی از مواد به افراد که اکثرا نیر از جوانان بودند؛ تزریق می‌شد.

جوانان پس از ورود به خانه های کلیماکس در اختیار کارشناسان مواد روانگردان قرار می گرفتند

بعد از موفقیت آمریکا در جنایت بزرگ اتمی در هیروشیما و ناکازاکی، سردمداران این کشور شروع به تست صد‌ها بمب هسته‌ای در اقیانوس آرام کردند. این بار خطر قدرت اتمی شوروی بهانه انجام این آزمایش‌های هولناک بود. در ۱۹۵۴ در جزایر مارشال یکی از بزرگ‌ترین آزمایش‌های اتمی انجام شد. وجود این آزمایش‌ها که تا آن زمان به صورت مخفی انجام می‌شد در اثر وزش باد و انتقال گرد و غبارهای آلوده با ذرات رادیواکتیو به سوی جزایر اطراف آشکار شد و مخفی کاری آمریکا با شکست مواجه گردید.

مردم جزایری که در معرض این غبارات قرار گرفتند به بیماری‌های شدیدی دچار شدند که از جمله آن‌ها نقایص مادر زادی بود. در نسل‌های بعدی بیماری‌هایی همچون سرطان غدد تیروئید و تومورهای مختلف در بین مردم این جزایر دیده شد. آمریکا حتی به این جنایت نیز به صورت فرصتی نگاه کرده و پروژه ¼ را که شامل بررسی آثار غبارهای رادیواکتیو بر روی انسان بود را اجرا کرد. همین موضوع موجب مطرح شدن بحث‌هایی در مورد عمدی بودن ایجاد و هدایت گرد و غبارهای رادیواکتیو به سوی مردم جزایر اقیانوس آرام شد.

 اثر پرتوهای رادیواکتیو بر بدن افراد

12-  تاسکیگ:

از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۷۲ محققین ۴۰۰ مرد سیاه پوست را در منطقه تاسکیگ آلاباما برای مطالعه مراحل پیشرفت بیماری سیفلیس به باکتری این بیماری آلوده کردند. در حالی که هیچ‌گاه به این افراد در مورد بیماریشان چیزی گفته نشد. به آن‌ها گفته شده بود که به بیماری جعلی «خون بد» دچار هستند و پزشکان در تلاش برای معالجه آنانند. با اینکه در سال ۱۹۷۴ پنی سیلین به عنوان درمان سیفلیس مطرح شد اما باز قربانیان تاسکیگ از این موضوع بی‌خبر نگه داشته شدند تا مطالعه این بیماری که اثرات طولانی مدتی بر بدن انسان دارد تا ۳۰ سال ادامه داشته باشد. با روشن شدن جوانب این جنایت اعتراض‌های شدیدی انجام گرفت تا جایی که کلینتون مجبور به عذرخواهی رسمی از مردم این کشور گردید و گفت متاسف است که دولت «یک پژوهش‌نژاد پرستانه را ترتیب داده است«

به آن‌ها گفته شده بود که به بیماری جعلی «خون بد» دچار هستند

یقینا در سال‌های آینده شاهد اشکار شدن آزمایش‌های ضد انسانی و دهشتناک بیشتری بر روی انسان و دیگر موجودات زنده خواهیم بود. آزمایش‌هایی که قطعا هم اکنون نیز از سوی بزرگ‌ترین داعیه دار حقوق بشر در آزمایشگاه‌های مخفی ارتش آمریکا و یا در قالب برنامه‌های مختلف بهداشتی بر روی مردم کشورهای فقیر انجام می‌شود.